اینجا هنوز ایران است!
با تو هستم "ریاض الاسعد" ...
خوزستان پاره تن ایران است .
من هنوز به عمق شرجی های دماهای
بالای 50 درجه ایمان دارم که با همکلاسی عرب زبانم زیر پرچم بزرگ ایران سرود ملی
را می خواندیم
و چطور برای بردهای تیم ملی
مان، با دوستان عرب زبانم توی خیابان ها بندری می رقصیدیم!
و چقدر عاشقانه، وقتی همسایه
عرب زبان ما 3 پسرش را شهید راه کشورش می دانست
خوزستان پاره تن ایران است و
این پاره تن هنوز زخم هشت سال غرورش را ترمیم نکرده است که بخواهد یادش برود برای
چه جنگید و مـُرد و مـُرداند
!
خوزستان من، آبادان و ماهشهر و
اهواز شهر مادری من است و ایران سرزمین مادری ام
...
گرگ ها خوب بدانند که خوزستان
هشت سال جلوی یک عرب چگونه جنگید و شهرش را نگاه داشت! اگر این مردم می خواستند
جدا شوند همانموقع جدا شده بودند ... این مردم به خدا بیشتر از این ها عاشق اند
به تمام ریبـُون ها قسم که آن
سرزمین نفت و دود هنوز تنها تصویر شفاف مانده در هوایش، رقص پرچم سه رنگ است که در
تابستان ها که هیچ ناخدایی، لنج اش را بی این رقص حماسی توی خلیج همیشه فارس رها
نکرده است
و به تمام نخل های بی سرِ
سرزمین ام سوگند که این کارون دلش به دل ارس و ارومیه بند است که با هم نباشند آب
شان اشک می شود و زاگرس و دماوند اگر سرپایند به خاطر پرواز عقاب ها است! بدون مرز ...
اینجا هنوز ایران است!
معتکف