در برابر متلک‏ها و یا سرزنش‏هایى که در راه حق مى ‏شنویم، چه وظیفه ‏اى داریم ؟

شخصى از قاهره شترى را اجاره کرد تا به منطقه عبّاسیه برود. او بر شتر سوار شد و صاحب شتر افسار شتر را گرفته و مسافر را مى ‏برد. در مسیر راه، شتربان زیر لب و گاهى هم بلند مسافر را مسخره مى‏ کرد و چون او را مردى غریب و تنها و محتاج یافته بود، همگام با حرکت شتر به جسارت‏هاى خود ادامه مى‏ داد. در مسیر راه شخصى این صحنه را دید و به مسافر گفت: آیا مى ‏دانى و مى ‏شنوى که شتربان چه مى‏ گوید؟ گفت: بلى! پرسید: پس چرا از خود عکس العملى نشان نمى ‏دهى؟ گفت: اگر او مرا به عباسیه مى‏ رساند و مسیر راه درست است، این حرف‏ها مهم نیست، هرچه              مى‏ خواهد بگوید . 
در سوره مطفّفین( سوره مطفّفین، آیه 29 - 32.) مى‏ خوانیم که مجرمان، مؤمنان را به شکل‏هاى مختلف تحقیر مى ‏کنند: 
1- پیوسته به آنها مى‏ خندند: «اِنّ الّذین أجرَموا کانوا من الّذین آمنوا یَضحکون» 
2- هر گاه از کنار آنها عبور مى‏ کنند، غمزه مى ‏آیند و چشمک مى ‏زنند: «و اذا مَرّوا بهم یَتَغامزون» 
3- همین که به سوى دار و دسته خود بر مى‏ گردند، پشت سر مؤمنان فکاهى و طنز مى‏ گویند: «و اذا انقَلبوا الى اهلِهم اِنقَلبوا فَکِهین» 
4- هنگامى که مؤمنان را مى‏ بینند، مى‏ گویند: اینها منحرفند: «و اذا راوهم قالوا انّ هؤلاء لضالّون» 
امّا مؤمنان استقامت کرده و از راه خود دست بر نمى ‏دارند. قرآن در ادامه مى ‏فرماید: 
روزى خواهد آمد که مؤمنان، به کفار خواهند خندید. «فالیوم الّذین آمنوا من الکفار یَضحکون»(سوره مطفّفین، آیه 34.)

"تمثیلات استاد قرائتی"