سخـــــن عشـــــق

سه نکته در مورد استانی شدن انتخابات:

اول آنکه با توجه به محتویات این طرح هر نفر حد اکثر از حوزه انتخابیه خود فقط پانزده درصد رای را دارد و مابقی ۸۵ درصد بقیه را باید در مجموع استان بدست آورد .

در واقع با کمی دقت متوجه میشویم در استان های حاشیه ای ایران که اکثریت جمعیت را یک اقلیت سنی مذهب دارد با تجمیع آرا کل استان شانس رای آوری نمایندگان شهرهای کوچک شیعه نشین از دست میرود .

بعنوان مثال در استان کردستان که اکثریت سنی مذهب هستند و تنها دو شهر قروه و بیجار اکثریت شیعه را دارند حتی اگر نامزد شیعیان اکثریت آرا را در حوزه انتخابیه خود (قروه یا بیجار) را کسب کند به دلیل عدم اقبال در سایر شهرهای استان مانند سنندج ، کامیاران، مریوان، سقز و ... هیچ شانسی برای حضور در مجلس ندارند و بهمین منوال شاید بیش از ده نماینده دیگر به اقلیت سنی تعلق گیرد که در آن صورت به فراکسیون قویی در این قسمت تبدیل خواهند شد.

دوم آنکه حوزه های انتخابیه در سطح هر استان با فاصله ای زیاد از یکدیگر قرار دارند و همین امر منجر به آن شده تا مردم یک شهر هیچ شناختی نسبت به نامزد حوزه انتخابیه دیگر در استان نداشته باشند بعنوان مثال مردم قلعه گنج که درجنوب استان قرار دارند  با رفسنجان که در شمال  قرار دارند چگونه می توانند نسبت به نماینده هم شناخت پیدا کنند و ایضا بالعکس !!!

به این طول فاصله اضافه نمایید تعدد نامزد های مشتاق که حتی در یک حوزه هم برای مردم همان حوزه شناخته شده نیستند تا چه رسد به کل استان، همین امر عدم شناخت و تعدد نامزدها در کل استان میزان مشارکت را در حد قابل توجه و چشم گیری پایین خواهد آورد. 

سوم با توجه به فواصل و پراکندگی حوزه های انتخابیه مورد اشاره در بند دوم و تعدد بیش از پیش نامزدها به نظر میرسد برای این افراد برای حضور موفق در رقبتی به نام انتخابات در سطح یک استان مجبور شوند بیش از گذشته به مافیای زر، زور و قدرت نزدیک شده و زیر دین آنها روند و با این رویکرد حضرات نماینده قبل از آنکه وکلای مردم باشند بدهکارن باندهای قدرتمند مالی خواهند شد.!