بی بی سی صحبت های نتانیاهو را برای چند میلیارد آدم پخش میکنه بعد برا اینکه به مردم ما بگه بی طرفه فقط تو بی بی سی فارسی میاد صحبتهای مهاجرانی ملعون را پخش میکنه
تا هم اونو به نو و نوایی تو اپوزیسیون برسونه هم خودشو بی طرف نشون بده
به قولی این ره که میروی به ناکجا آباد(؟؟؟!!!) است
امروز بعد از گذشت چهار روز از تماس تلفنی اوباما با روحانی ،دلیل این تماس اقتدار شکن از نظر نگارنده شاید برای خیلی ها مشخص شده باشد .
صرف‌نظر از محتوای این مذاکرات (که به‌نظر نمی‌رسد چندان با اهمیت باشد و اصلاً در چنان موقعیت، امکان رد و بدل شدن حرف‌های جدی نیز وجود ندارد)، اصل آنچه روی داده از همه مهم‌تر است؛ یک اقتدار سی و چند ساله جمهوری اسلامی شکسته شد. نمادی که در پیوندِ درونی با برخی مفاهیم بنیادین انقلاب اسلامی بود.
حالا دیگر فرقی نمی‌کند که لابی‌گرانِ هوادار دولت جدید چه میزان کارآمد بودهاند و آنها چرا و براساس کدام تحلیلی در آخرین لحظات سفر به طرف آمریکایی پیغام داده‌اند که اگر تماسی گرفته شود، بی‌پاسخ نخواهد ماند و یا حتی فراتر از آن، دقیقاً مجوز چه سطح مذاکره‌ای صادر شده و در صحنه عمل، چه رخ داده است. چیزی که اکنون با اهمیت است کارکرد نمادین این تماسِ تلفنی است که مشخصاً در نسبت با سرمایه اجتماعی جمهوری اسلامی میتوان آن‌را تحلیل کرد. همان‌نکته‌ای که احتمالاً بیش از هر چیز مدنظر سیاست‌ورزانِ دولت جدید نیز هست.
نفس موضوع مذاکره، از جهت تاثیر آن بر وجهه و نما و چهره ایران بسیار قابل تامل است؛ آنان‌که خود را پیروز صحنه نیویورک می‌دانند، در تمامی سال‌های اخیر بر این باور بودهاند که لحن و بیان و شیوه گفتار رئیس‌جمهورِ قبل موجب این همه دشمنی و تحریم و فشار شده است و اگر به‌جای مناظره کردن در صحنه مذاکره، به طرف مقابل لبخند زده شود، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. اما سابقه تاریخی نشان نمی‌دهد که کار ایران و غرب، با لبخند و تماس و... حل‌شدنی باشد؛ همان‌گونه که در اوج اقتدار دولت کارگزارانی‌ها در یک شب، ۱۵ سفیر اروپایی (و بلکه بیشتر) تهران را ترک کردند و برای مقامات ارشد دولت نیز، احضاریه‌های بین‌المللی صادر شد و مجدداً در اوج نفوذ دولت مشارکتی‌ها، رئیس‌جمهور عجول آمریکا، تهران را در محور شرارت جای داد و ایده گفت‌وگوی تمدن‌ها را به بایگانی سپرد.
عجله و شتاب‌زدگی در انجام مذاکره سطح بالا، پیش از هر وعده‌ای و بیش از هر امتیازی، این شاخصِ انقلابی‌گری را تحت تاثیر قرار داده و ممکن است ابعاد آن تنها متوقف به پرونده هسته‌ای نماند.
دیروز قدیانی در مورد سفر آخر احمدی نژاد به نیویورک این خاطره را نوشت :
روز آخر سفر اما محمد به من گفت: «از یک چیز این احمدی نژاد خوشم می آید که ۸ بار آمد سازمان ملل، یک بار برند شما را نفروخت. حال هولوکاست را گرفت، حال صهیونیسم را گرفت، یک بار برندتان را نفروخت». پرسیدم؛ «برند؟! کدام برند؟!» گفت: «این برند که یک کشوری هم هست به اسم جمهوری اسلامی ایران که ابرقدرتی به نام امریکا را به پشیزی نمی گیرد. ضعیف تر هم که نشده هیچی، کلی هم پیشرفت کرده! بر عکس دشمن خود امریکا. خب، این یک برند است. اصلا برند یعنی همین».
به محمد گفتم: «این برند چند می ارزد به نظر تو؟!» گفت: «قیمت که رویش نمی شود گذاشت اما امریکا اگر همه تحریم ها را بی هیچ امتیازی از سوی طرف ایرانی بردارد، به هسته ای ایران کاری نداشته باشد، اموال بلوکه شده را برگرداند، رابطه اش با اسرائیل را هم کم کند، در ازای این همه امتیاز امریکا، شما فقط این برند ۳۵ ساله تان را آنهم در سطح وزرای خارجه بفروشید، باز به خدا نمی توانم بگویم شما برد کرده اید!! این خیلی برند است آقا!».
بعد از خواندن این خاطره یاد حرف دوستانی افتادم که حتی با ادعای انقلابی گری خرسند بودند از این اتفاق اما غافل از اینکه این رابطه هیچگاه در قاموس انقلاب نخواهد گنجید چون ما با آمریکا سره یک قضیه فقط مشکل نداریم بلکه از بنیاد با آنها مشکل داریم .
آقای روحانی ، اقتدارمان را ارزان نفروش
شاید خیلی از دوستان از خبرهایی که طی این دو روز به گوششان در مورد سفر رییس جمهور خورده شوکه شده باشند ، اما چراغ راه ما روشن است و چشمانمان به لب های سید علی دوخته است .
چند نکته :
امام رحمه الله میفرمایند :
آقای کارتر تفضل فرمودند که دو نفر بفرستند
با ما صحبت بکنند ما چه صحبتی با شما بکنیم ؟ صحبت با شما کی بکند؟ جواب این زن هائی که بچه هاشان را از دست دادند،
پدرهائی که جوان هاشان را از دست دادند، آنهائی که در این طول زمان از آمریکا ضربه
خوردند، ممالکی که ضربه خوردند اینقدر، ما جواب اینها را چه بدهیم ؟ ما جواب این مملکت های کثیری که با امر آمریکا،
با توطئه آمریکا، آنها را به نابودی کشیدند، وجدانا جواب آنها را چه بدهیم ؟بنشینیم
با کی صحبت کنیم ؟
رد کردم این را که
نه ، نه ما یک همچو حقی داریم نه دیگران یک همچو حقی دارند ما تابع ملّت هستیم ،
ما خدمتگزار ملّت هستیم ، ما باید روی مسیر ملّت سیر بکنیم ، ما هیچ خوفی از این نداریم
که بر بخورد به آقای کارتر یا امثال او و توطئه زیادتر بکند یک کسی ، یک کشوری که
برای خدا قیام کرده است ، فریادش الله اکبر بوده ، او را از چه می ترسانند؟
صحیفه نور، جلد: 10،
ص : 163
حرف من اینجاست آقای اوباما از زمان مصدق حرف زد اما ماجرا هواپیمای ایرانی را نگفت ، ماجرای 8 سال جنگ تحمیلی را نگفت ، چرا جای دور برویم ماجرای 8 ماه فتنه را نگفت
آیا آقای روحانی این ها را یادشان رفت؟
کلیت تحلیل از این اتفاقات چیزی جز برد برای امام امت نیست
همانطور که دیدید و شنیدید ایشان در دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران واژه نرمش قهرمانانه را بکار بردند و فرمودند حرکت های صحیح و منطقی دیپلماتیک با حفظ اصول انقلاب
در جریان سفر هم به گفته جناب روحانی در قضیه هسته ای اختیار تام به ایشان داده اند
پس اگر امریکا (که بعید میدانم) دست از ظلم خود بردارد برد از آن رهبر ماست که در مقابل سیاست مداری ایشان،امریکا زانو زد و اگر هم به ظلم خود ادامه دهند باز برد از آن رهبر ماست که باز ثابت کرد امریکا شیطان بزرگ است .
یکی از خصلت های
جریان عقلانیت اسلامی - و گفتمان انقلاب - این بوده که بیگانگان بخصوص استکبار را
در عقب نگه داشتن ایران و لطمه زدن به آن موثر می دانسته؛ شبه روشنفکران و
غربگرایان برعکس همواره می گفتند که ایراد از درون است و ما داریم تقصیرهای خود را
به گردن دیگران می اندازیم...(مثلا پارادایم دو کتاب معروف «ما چگونه ما شدیم؟»
نوشته ی صادق زیباکلام و کتاب «جامعه شناسی خودمانی» اثر نراقی همین است)
امروز که گفتمان
انقلاب در یک تعادل و بلوغی دولتمردان را توصیه میکند که در حل مشکلات به داخل
تکیه کنند و همه ی مشکلات را به بیرون ارجاع ندهند، چه شده که چهره های شاخص اصلاح
طلبی و رسانه هایشان دائماً نقش تحریم ها را پررنگ میکنند و درباره ی
آثار آن بزرگ نمایی می کنند؟! رهبری گفته اند: کلید حل مشکلات در ظرفیتها و امکانات داخل کشور است.
اما اینان امروز
کلید حل مشکلات را در سیاست خارجی و بطور صریح تر در نسبت با امریکا تعریف میکنند
و احتمالاً برای حل مسائل در حوزه سیاست خارجی «اختیار تام» می خواهند. رهبری هم
هرچند با این نگرش مخالف است ولی طبعاً عرصه را برای عمل فراخ می کند تا شبهه ها و
بهانه گیری های آینده را خنثی کرده باشد.
شاید اقدام رهبری در طرح «نرمش قهرمانانه» و دادن
«اختیار تام» خنثی کردن شبهه افکنی ها و بهانه گیری های آینده باشد. بالاخره بخشی
از دولت تربیت شدگان مکتب هاشمی و خاتمی هستند. بالاترین تهدید آینده ی سیاسی
ایران می تواند این باشد که عده ای افراطی ناتوانی در بهبود اوضاع اقتصادی را
بهانه کنند تا به نظام فشار وارد کنند؛ شبیه نمایندگان افراطی مجلس ششم یا شبیه
بهانه ی خاتمی در محدود بودن اختیاراتش...
یادداشت مهمان:
ناگفته‌هایی از حضور سرزده و سخنرانی سید حسن نصرالله در روز قدس 1434
به نقل از تارنمای مقاومت اسلامی: www.moqawama.ir
هر روز در سکوت خیابان ِ دوردست
روی ردیف نازکی از سیم می‌نشست
وقتی کبوتران حرم
چرخ می‌زدند
یک بغض کهنه توی گلو
داشت...می‌شکست
ابری سپید از سر
گلدسته می‌پرید:
جمع کبوتران خوش‌آواز
خودپرست
آنها که فکر دانه و
آبند و این حرم
جایی که هرچقدر
بخواهند دانه هست
آنها برای حاجتشان
بال می‌زنند
حتی یکی به عشق تو
آیا پریده‌است؟
رعدی زد آسمان و ترک
خورد ناگهان
از غصه‌ی کلاغ،
کلاغی که سخت مست...
ابر سپید چرخ زد و
تکه‌پاره شد
هرجا کبوتری به زمین
رفت و بال بست
باران گرفت - بغض
خدا هم شکسته بود
تنها کلاغ روی همان
ارتفاع پست،
آهسته گفت: من که
کبوتر نمی‌شوم
اما دلم به دیدن
گلدسته‌ات خوش‌ست
امروز جناب وزیر امور خارجه در مورد هلوکاست زحمت کشیدند و در فیس بوک برای خانمی نوشته اند که "مردی که هلوکاست را انکار میکرد،رفت "
فکر میکنم ایشون کمی پاشون را بیشتر از گلیمشان دراز کردند
چند جمله خطاب به ایشان!
آن مرد نرفته است
آقای ظریف اونی که می گفت افسانه هولوکاست هنوز هست، جایی
نرفته وسایه اش همیشه روی سرماست به کوری چشم خیلی ها
امام خامنه ای:
آزادى بیان- که آنها دم از آن مى‌زنند- به آنها اجازه نمى‌دهد
که در باب افسانه‌ى کشتار یهودیان - معروف به هلوکاست - کسى تردید بکند. در آن
قضیه، جاى آزادى بیان نیست! 1384/11/18
در ضمن جناب ظریف
آن مرد که می گفت " اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود" دیگر رفته است
اما
آن مرد که گفته بود " ما با اسرائیل سر جنگ نداریم" هنوز هست.
شاید هاشمی هزار عکس
یادگاری و خاطره با امام داشته باشد ولی سید حسن نصر الله احتمالا هیچ.
این روزها انتخاب با
شماست که از مجمع عقلا باشی یا از قافله عشاق....
ببخشید کمی شاید نا مودبانه این مطلب را نوشتم
اوایل اعلام سرپرستی آقای توفیقی برای وزارت علوم بود که با یک کار گروهی دوستان کشور بیانیه ای صادر شد مبنی بر سنخیت نداشتن جناب توفیقی با شعار اعتدال رییس جمهور ،بعضی از دوستان به روحیه مجلسیشان(که اصلا هم گذاشتن توفیقی را دهن کجی به مجلس نمیدانستن !!!) بر خورد و گفتند کار اشتباهی هست و ...
در دو سه روز اخیر شاهد عزل و نصب هایی بودیم که فقط میتوان دلیل این عزل و نصب ها را تسویه حساب با فتنه دانست ، مثال واضح آن جناب آقای حجت‌الاسلام دکتر شریعتی ریاست دانشگاه علامه که در یک روز تعطیل عزل گردیدند .
جناب آقایان مجلسی و علی الخصوص مجلسی های شهر من نمیخواهید کاری کنید تا وزارت علوم را مثل مزرعه درو شده نکرده اند؟؟؟
پ ن : آقای زاهدی گفته اند: وزیر هر وزارتخانه می‌تواند تغییر و تحول انجام دهد اما درباره اقدامات سرپرست نیز طرح 2 فوریتی برای ممنوعیت عزل و نصب در وزرات‌خانه توسط سرپرست، روز سه شنبه در صحن علنی مجلس مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.
دوستی برام نوشت:
" آمدن پادشاه عمان
به ایران برایم پیام خوشی نداشت. یاد جنگ امریکا علیه عراق افتادم. چه صحبت‌هایی
میان وی و آقای روحانی تبادل شد؟ نمی‌دانم. اما نگران منطقه‌ام. یک جنگ کوتاه‌مدت
منطقه‌ای؟ ایران چه موضعی خواهد گرفت؟ آنچه برایم مسجل است اینکه، این فضا برای
حزب‌الله علی‌رغم همه تحلیل‌های به ظاهر منطقی، بابرکت خواهد بود.
اما ایران چه موضعی خواهد گرفت؟ آیا رهبری موضعی را که راجع به
جنگ عراق و کویت، امریکا و عراق، امریکا و افغانستان اتخاذ کرد را بار دیگر تجربه
خواهد کرد؟ یا وضعیتی مشابه جنگ 22 روزه یا 33 روزه را ادامه خواهد داد؟ با کدام
کانال ارتباطی؟ آینده تیره روابط ایران و عربستان به کجا خواهد انجامید؟ آیا ایران
قصد شلوغ کردن بحرین و عربستان را ندارد؟ اسرائیل برای اینکه ایران را مستقیما
وارد جنگ کند، چه سیاستی در پیش خواهد گرفت؟
چشمم را به دو لب مبارکش دوخته‌ام...
"
دیشب اخبار 20:30 زحمت کشیده بودند بندگان خدا و یک روز کاری وزیر محترم نفت را به تصویر کشیدند . خیلی حرف ها بماند ...
خوب، کار قشنگی بود. اما بحث بنده حقیر راجع به نگاهی است که دولت به مسئله اقتصاد دارد.
رییس جمهور روحانی، قول دادند مسائل اقتصادی را در 100 روزبه ثبات برسانند.
اما به چه قیمتی این کار قرار است صورت بگیرد؟
فروش نفت ؟
حضرت آقا در مورد بستن چاه های نفت و اقتصاد غیر نفتی بارها صحبت کردند و مبحث اقتصاد مقاومتی یک قسمت اصلی آن همین مسئله است، اما در دولت جناب آقای روحانی قرار است چقدر به این مسئله پرداخته شود؟
حرف آخر : قرار نباشد به بهانه معیشت مردم آیندگان شما را مورد نکوهش قرار بدهند و بگویند در زمانی دولتی حرف امام زمان خود را نفهمید و به یغما رفت .