سخـــــن عشـــــق

سالروز رحلت جان سوز امام خمینی(ره)تسلیت باد

"به زعم بعضی افراد، روحانیت زمانی قابل احترام و تکریم بود که حماقت از سراپای وجودش ببارد والا عالم سیاس و روحانی و کاردان و زیرک ، کاسه ای زیر نیم کاسه داشت . و این از مسائل رایج حوزه ها بود که هر کس کج راه می رفت متدین تر بود.یاد گرفتن زبان خارجی،کفر و فلسفه و عرفان،گناه و شرک به شمار می رفت.در مدرسه فیضیه فرزند خردسالم ،مرحوم مصطفی از کوزه ای آب نوشید ،کوزه را آب کشیدند،چرا که من فلسفه می گفتم.تردیدی ندارم اگر همین روند ادامه میافت ،وضع روحانیت و حوزه ها، وضع کلیسا های قرون وسطی می شد که خداوند بر مسلمین و روحانیت منت نهاد و کیان و مجد واقعی حوزه ها را حفظ نمود"

این سخنان فقیهی است که سیاست برای او ابزار بود ،ابزاری که باید در خدمت هدفی به نام "قرب الی الله"باشد و انسان را به آنچه شریعت می خواهد برساند . در فلسفه صدرایی امام سیاست"عبد"است و شریعت "مولا". همین امر است که در روزگاری که سیاست یا بدون دین تفسیر می شد و یا مانند متحجرین دین ابزاری برای سیاست جلوه می یافت،باعث شد بزرگترین فتح "سیاست دینی" به دست امام سامان یابد.چه این که او بود ملاصدرا را در زمانه ما از محاق"تفکر انتزاعی"به شکوه"عینیت انضمامی"رهنمون شد. در نگرش صدرایی امام م سیاست ورزی میکنیم تا دیانت به سیاست خط و ربط دهد نه سیاست به دین.این چنین بود که در باب حکومت این نظر اعلام شد :"تشکیلاتی که در اسلام از صدر اسلام تا حالا بوده است و تمام چیزهایی که انبیا ،از صدر خلقت تا حالا داشته اند و اولیای اسلام تا آخر دارند معنویات اسلام است ،در راس همه امور این معنویت واقع است.تشکیل حکومت برای همین است،البته اقامه عدل است،لکن غایت نهایی معرفی خداستو عرفان اسلام"(صحیفه نور ج 20 ص298)

پس تکلیف مشخص است ما سیاست ورزی میکنیم ،حکومت تشکیل می دهیم،حزب تشکیل می دهیم و...تا "معرفت اسلام" را عینیت بخشیم.اگر جز این کنیم به امام خود و به صدرای زمانه خود خیانت کرده ایم. عهد ما با امام،کسی که فلسفه سیاسی اسلام را احیا کرد این است که احیا گر او را ادامه دهیم و در سیاست ورزی خود "اخلاق"و "امانتداری"را لحاظ کنیم.آنگاه آن حق را داریم که از "امام خمینی"سخن بگوییم